اندیشه ها

در مطلب قبلی در مورد معلم و روز معلم و گرامی‌داشت او صحبت کردم اما در این مطلب ترجیح دادم که از یکی از بهترین دوران تحصیل که دوره دبیرستان بود یادی کرده باشم؛ دبیرستان فرهنگ قم که به همت استاد غلامعلی ارژنگتاسیس گردید (استادی که در تصویر بالا حضور دارند) و من و دوستانم اولین کسانی بودیم که با این مدرسه مانوس شدیم و اولین فارغ التحصیلان این دبیرستان بودیم؛ همکلاسی‌هایم همگی نخبه علوم انسانی بودند و درجه یک؛ ما حقیقتا مثل یک خانواده بودیم. برای یکایکشان آرزوی توفیق و بهروزی دارم.

روز وصل دوستداران یاد باد

یاد باد آن روزگاران یاد باد

برای استاد ارژنگ و همه اساتیدی که در این دبیرستان، زحمت‌ها کشیدند و مسیر روشنی را پیش پای من و دوستانم قرار دادند آرزوی سعادت و سلامت دارم و صمیمانه سپاسگزار و قدردان ایشان هستم.

اما به طور ویژه دوست دارم یاد کنم از استاد تاریخ و جغرافیا جناب استاد علمی که مردی به غایت درخشان و بینظیر بود؛ اهل کشتی بود، اهل حافظ و شعر و ادب بود، اهل موسیقی و هنر بود و ردیف‌ها و گوشه‌های آواز ایرانی را به خوبی می‌شناخت، خوش تیپ بود... همه چی تمام بود. اصلا کلاس درسش با همه کلاس‌ها فرق داشت؛ هم درس را به بهترین شکل منتقل می‌کرد و هم خودش و کلاسش سرشار از انرژی مثبت بود. به من و دوستانم فرصت آواز خواندن در کلاس را می‌داد و با اینکه آوازمان چنگی به دل نمی‌زد از همه ما تعریف می‌کرد و فقط نقطه مثبت صدایمان را می‌شنید و داوری می‌کرد... پدر بود، مرد بود، پهلوان بود؛ معلم به معنای واقعی کلمه بود.

برایش بهترین‌ها را از درگاه ایزد منان طلب می‌کنم و عمیقا سپاسگزارش بوده و خواهم بود.